Βρεγμένο τσιμέντο
πίσω απ'τα πολυτελή ράφια σου.
Κλειδιά κρεμασμένα
ξεχασμένα δίπλα απ'την πόρτα σου.
Μπουκάλια άδεια,σπασμένα
με ξένα αποτυπώματα,στα ντουλάπια σου.
Σκονισμένοι τιμοκατάλογοι
να σου θυμίζουν πόσο πουλούσες τα όνειρά σου.
Το τζάκι σβηστό,ξεθωριασμένο
από τότε που καθόσουν εμπρός του
με τα ξύλα,τα βρεγμένα από τα δάκρυα σου.
Στο ταβάνι , κολλημένα κέρματα
από τότε που έπαιρνες αποφάσεις.
Τουλάχιστον οι κουρτίνες έχουν κοπεί.
Πλέον , το καθισιό στο παράθυρο έγινε χόμπι.
Και η βροχή , ποτέ μην λέιψει.
Ποτέ μη χαθεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου