Ας ρίξω λίγο κρασί στο νερό μου
Να κοκκινίσει σαν το δέρμα μου
Μπουκάλι δίχως γράμμα μέσα του,να γίνω
Ας παίξω με τα φώτα,στον καιρό μου
Μελανιασμένες νύχτες, Απροστάτευτο το τέρμα μου
Τις πέτρες που μου ζωγράφισες, να πίνω
Κι ας ραγίσω απο τα θρύψαλα
της σάρκας μου τα σκορπισμένα
Μετά από χρόνια να βρεθώ,σε βότσαλα ριγμένος
Ο προβολέας της σιωπής,ας δημιουργήσει κρύσταλλα
Γάντια ζεστά θα βάλω και δυο δοκάρια σκουριασμένα
Κι'ύστερα μη φοβηθώ, σε σχοινί τεντωμένος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου